My Site
Verder
“Begin een warm eiland midden in de oceaan. Stel je voor: je wordt wakker. Je ligt met je neus in het natte zand. Een golf stroomt over je heen. Het water duwt je het strand op en trekt je weer de zee in. Steeds opnieuw. Je ogen gaan open. Je merkt: je bent aangespoeld.”
Uit 'Wat is kunst? Begin een eiland...' van Ted van Lieshout
Uit 'Wat is kunst? Begin een eiland...' van Ted van Lieshout
De noodtoestand vraagt om actie!
"Het ontbreekt aan mensen die met de nodige energie een alternatief op tafel leggen.”
Gert Biesta
Ongestoorde ontwikkeling
Men moet de dingen
de eigen stille
ongestoorde ontwikkeling laten
die diep van binnen komt.
Die door niets gedwongen of versneld
kan worden.
Alles in het leven is groeien
en vormt zich,
rijpt zoals de boom,
die zijn sapstroom niet stuwt
en rustig in de lentestormen staat,
zonder de angst
dat er straks geen zomer zal komen.
Die zomer komt toch!
Maar slechts voor de geduldigen
die leven alsof de eeuwigheid voor hen ligt,
zorgeloos,
stil en weids.
Men moet geduld hebben
met onopgeloste zaken in het hart
en proberen de vragen zelf te koesteren
als gesloten kamers
en als boeken
die in een zeer vreemde taal geschreven zijn.
Het komt erop aan alles te leven.
Als je de vragen leeft,
leef je misschien langzaam maar zeker,
zonder het te merken,
op een goede dag
het antwoord in.
Naar Rainer Maria Rilke
Men moet de dingen
de eigen stille
ongestoorde ontwikkeling laten
die diep van binnen komt.
Die door niets gedwongen of versneld
kan worden.
Alles in het leven is groeien
en vormt zich,
rijpt zoals de boom,
die zijn sapstroom niet stuwt
en rustig in de lentestormen staat,
zonder de angst
dat er straks geen zomer zal komen.
Die zomer komt toch!
Maar slechts voor de geduldigen
die leven alsof de eeuwigheid voor hen ligt,
zorgeloos,
stil en weids.
Men moet geduld hebben
met onopgeloste zaken in het hart
en proberen de vragen zelf te koesteren
als gesloten kamers
en als boeken
die in een zeer vreemde taal geschreven zijn.
Het komt erop aan alles te leven.
Als je de vragen leeft,
leef je misschien langzaam maar zeker,
zonder het te merken,
op een goede dag
het antwoord in.
Naar Rainer Maria Rilke
Van een eiland naar een eiland
Ons vorig onderzoek naar ‘gewaarworden’ sloten we af met een actie, een oproep en een voornemen. We konden immers echt niet lijdzaam toezien hoe kunst vergeten wordt in onderwijs, hoe niet alle kinderen toegang krijgen tot kunst en daarom wilden we de raad opvolgen van Ted van Lieshout in zijn boek ‘Wat is kunst?’
We namen ons dus voor om een eiland te beginnen, ver van alle negatieve verhalen over het kunstzinnige in (lager) onderwijs! Een eiland waar nieuwsgierigheid, verwondering en verbeelding weer een plaats kunnen krijgen.
Ons landoppervlak – het kunstzinnige in onderwijs – is nu omringd door stijgend water. We dreigen een rots of slechts een zandbank te worden. Het is aan ons om te verkennen hoe we ons eiland terug een eiland kunnen laten zijn. En misschien groeit ons eiland, waarop kinderen volwaardig in de wereld kunnen komen, ook met en door de kunsten, ooit uit tot een continent: wereldgericht onderwijs waarin elk kind tot zijn recht komt.
Vanuit ons vervolgonderzoek wilden we een muzische didactiek van nieuwsgierigheid ontwikkelen. We zouden op zoek gaan naar een didactiek die de leraar weer in zijn pedagogisch-verbindende kracht kan zetten om zo met kinderen de intrinsieke educatieve waarde van de kunsten te (her)ontdekken. In dialoog komen met de wereld was hierbij de inzet. We wilden daarbij focussen op de vraag of ‘wat als’-vragen leerkrachten lager onderwijs kunnen inspireren om haalbare, doelgerichte kunstzinnige lessen te ontwerpen en te geven, zonder daarbij hun onzekerheid over hun eigen kunstzinnige ervaring, kennis en vaardigheden en de dwang van het cognitieve en meetbare in onderwijs te laten overheersen.
Toen we dit onderzoeksidee aan een groep leerkrachten en docenten presenteerden, bleek al meteen dat de eiland-metafoor niet goed gekozen was. Vooral de leerkrachten lager onderwijs vonden het idee ‘elitair’: alsof wij, de kunstenaars, even zouden vertellen hoe het moest. Hoewel dit natuurlijk niet onze bedoeling was, zetten deze opmerkingen ons aan het denken en zoeken.
En toen kwam LabOH! op ons pad… zo gewoon, toevallig. https://www.lab-oh.school/
Het gedreven schoolteam had op de regionale zender ROBtv onze performance Ceci n’est pas l’education - https://gewaarworden.weebly.com/ceci-nest-pas-leducation.html – gezien en zagen hierin een verbinding met hun zoektocht naar kracht, verbeelding en verbinding als kernwoorden van hun onderwijs.
Tijdens hun pedagogische studiedag gingen we met hen aan de slag. ‘Ode aan de verwondering’ van Caroline Pauwels was daarbij de inspiratiebron*. In de daaropvolgende overlegmomenten lichtten wij onze visie op kunstzinnig onderwijs - https://sites.google.com/eduschool.be/kunstzinnig/ - toe en hadden we het over hun verwachtingen.
www.linkedin.com/posts/janschoolmeesters_aan-de-slag-met-het-fijne-team-van-basisschool-activity-7045809104505696256-O1Ir
Stilaan, maar zeker werd in dit proces duidelijk dat onze WAT ALS vraag verschoof naar WAT IS EEN SCHOOL vraag – net door de confrontatie met een zoekende school, maar tegelijkertijd ook met de confrontatie met een blijvende moeilijkheid met kunst in onderwijs – zo kwamen we opnieuw bij ons beeld van het EILAND, maar dan als metafoor voor de SCHOOL, niks elitairs dus.
Ons vorig onderzoek naar ‘gewaarworden’ sloten we af met een actie, een oproep en een voornemen. We konden immers echt niet lijdzaam toezien hoe kunst vergeten wordt in onderwijs, hoe niet alle kinderen toegang krijgen tot kunst en daarom wilden we de raad opvolgen van Ted van Lieshout in zijn boek ‘Wat is kunst?’
We namen ons dus voor om een eiland te beginnen, ver van alle negatieve verhalen over het kunstzinnige in (lager) onderwijs! Een eiland waar nieuwsgierigheid, verwondering en verbeelding weer een plaats kunnen krijgen.
Ons landoppervlak – het kunstzinnige in onderwijs – is nu omringd door stijgend water. We dreigen een rots of slechts een zandbank te worden. Het is aan ons om te verkennen hoe we ons eiland terug een eiland kunnen laten zijn. En misschien groeit ons eiland, waarop kinderen volwaardig in de wereld kunnen komen, ook met en door de kunsten, ooit uit tot een continent: wereldgericht onderwijs waarin elk kind tot zijn recht komt.
Vanuit ons vervolgonderzoek wilden we een muzische didactiek van nieuwsgierigheid ontwikkelen. We zouden op zoek gaan naar een didactiek die de leraar weer in zijn pedagogisch-verbindende kracht kan zetten om zo met kinderen de intrinsieke educatieve waarde van de kunsten te (her)ontdekken. In dialoog komen met de wereld was hierbij de inzet. We wilden daarbij focussen op de vraag of ‘wat als’-vragen leerkrachten lager onderwijs kunnen inspireren om haalbare, doelgerichte kunstzinnige lessen te ontwerpen en te geven, zonder daarbij hun onzekerheid over hun eigen kunstzinnige ervaring, kennis en vaardigheden en de dwang van het cognitieve en meetbare in onderwijs te laten overheersen.
Toen we dit onderzoeksidee aan een groep leerkrachten en docenten presenteerden, bleek al meteen dat de eiland-metafoor niet goed gekozen was. Vooral de leerkrachten lager onderwijs vonden het idee ‘elitair’: alsof wij, de kunstenaars, even zouden vertellen hoe het moest. Hoewel dit natuurlijk niet onze bedoeling was, zetten deze opmerkingen ons aan het denken en zoeken.
En toen kwam LabOH! op ons pad… zo gewoon, toevallig. https://www.lab-oh.school/
Het gedreven schoolteam had op de regionale zender ROBtv onze performance Ceci n’est pas l’education - https://gewaarworden.weebly.com/ceci-nest-pas-leducation.html – gezien en zagen hierin een verbinding met hun zoektocht naar kracht, verbeelding en verbinding als kernwoorden van hun onderwijs.
Tijdens hun pedagogische studiedag gingen we met hen aan de slag. ‘Ode aan de verwondering’ van Caroline Pauwels was daarbij de inspiratiebron*. In de daaropvolgende overlegmomenten lichtten wij onze visie op kunstzinnig onderwijs - https://sites.google.com/eduschool.be/kunstzinnig/ - toe en hadden we het over hun verwachtingen.
www.linkedin.com/posts/janschoolmeesters_aan-de-slag-met-het-fijne-team-van-basisschool-activity-7045809104505696256-O1Ir
Stilaan, maar zeker werd in dit proces duidelijk dat onze WAT ALS vraag verschoof naar WAT IS EEN SCHOOL vraag – net door de confrontatie met een zoekende school, maar tegelijkertijd ook met de confrontatie met een blijvende moeilijkheid met kunst in onderwijs – zo kwamen we opnieuw bij ons beeld van het EILAND, maar dan als metafoor voor de SCHOOL, niks elitairs dus.
* De presentatie die we gebruikten op de pedagogische studiedag:
laboh_ode_aan_de_verwondering.pdf | |
File Size: | 6526 kb |
File Type: |